Sejak Bila Jajahan Dinding ini Ujud

Makam Nahkoda Mohd Taib



Adakah benar Gangga Negara Kerajaan pertama Dindings di Bruas atau lebih dikenali Batu Hampar. Atau bermula nya Kerajaan Dindings di Kuala Sepit oleh Nahkoda Mohd Taib atau oleh Tengku Busu atau oleh Belanda atau oleh Kerajaan kesultanan Acheh atau Kerajaan kesultanan Perak.

Sejarah apa dan mana yang kita ingin ketengahkan dan pada tarikh bila . Samada Sejarah Bruas , Lumut , Pulau Pangkor , Dindings atau Manjung ditakrifkan bermula titik pembukaan wilayah ini pada pandangan saya kena mengikut arus Kepimpinan dan Kekuasaan masa kini dan kehendak semasa bukan mengikut fakta sejarah sebenar

Yang nyata Kerajaan Kuala Sepit Bermula Kurun ke 17 dan inilah titik permualaan wilayah ini menjadi rebutan Umum pada ketika itu dan nyata kesinambungannya hingga ke hari ini.

Adakah kerajaan kerajaan sebelum kerajaan Kuala Sepit bertanggungjawab ketas pembukaan wilayah ini. Mungkin ada fakta sejarahnya tetapi tidak ada kesinambungannya sehingga hari ini

Ini asaa saya yang mengatakan sejarah Wilayah ini bermula dari Kerajaan Kuala Sepit


Geran Susunan Semula 1965 dari E.M.K 1855

Yang agak pelik dan persoalaan saya ialah keluarga keturunan saya memiliki Tanah pusaka di Bruas berkeluasan 10 ekar yang merupakan hadiah hantaran bagi Tok Wan Bahauddin Bapa kandung Chegu Pin Pangkor kepada Wee bt Mahadi bin Agus Ibu nya .Yang ketika itu menetap di Kampong Bahru Sungai Wangi. Setelah berkhawin Mereka telah berpindah ke Pulau Pinang. Mereka telah di Kurnia kan Chahaya mata 4 lelaki dan 2 Perempuan Arwah Abdul Rashid , Ahmad Nazeri , Rokiah , Hazizah dan Arwah Mokhtar ( Di anak angkatkan ke Ibu Saudaranya)

Perkhawinan ini berlangsung disekitar 1920 an

Tanah ini dipelihara dan dibawah seliaan Chegu Pin sehingga lah wafatnya beliau pada 12 Dis 1976.

Siapakah Chegu Pin ini dan apakah kaitannya dengan Nahkoda Mohd Taib , Yang Dikatakan Pembuka Kerajaan Kuala Sepit , PulauPangkor dan Lumut

Hak Hak Orang Melayu yang di pergadaikan, Muslihat Siapa

Pandangan dan Tulisan yang dikeluarkan bukan bagi mengaib , meyinggung atau mefitnah dan tidak boleh ditakrifkan satu penulisan untuk rujukan dan bahan yang boleh dikaitkan untuk mana mana pihak bagi tujuan apa sekalipunDari Penulis Blog Blog

BIDANG-BIDANG KONTRAK SOSIAL



B. Hak-hak istimewa Melayu


Implikasinya sebagai rakyat mereka ini berhak menikmati segala kemudahan-kemudahan yang ada dan diizinkan oleh negara, termasuk hak berpolitik dan menyertai pemerintahan, menceburi perniagaan dan lapangan ekonomi dengan seluas-luasnya, mencapai kemajuan dalam pendidikan dan lain-lain. Malah melalui demokrasi meeka boleh mempersoalkan hak-hak yang diberi kepada orang Melayu dalam peruntukan-peruntukan Perlembagaan.

Hak kerakyatan dengan syarat-syarat yang liberal adalah hadiah yang paling besar diperolehi orang-orang bukan Melayu memandangkan tempoh penghijrahan mereka yang sangat baru. Ia merupakan kejayaan perjuangan pemimpin-pemimpin mereka dalam berunding bagi mendapatkan hak ini diterima. Kpeada orang-orang Melayu ia merupakan suatu pengorbanan yang iada tolok banding dalam menerima kerakyatan bukan Melayu kerana ia sekaligus menyamakan status penduduk asal dengan pendatang-pendatang.



Dalam menerima kerakyatan bukan Melayu dan segala hak yang berkaitan, orang-orang Melayu terdedah kepada persaingan dalam semua lapangan baik politik, ekonomi, sosial dan lain-lain. Tiada jaminan bahawa mereka dapat bertahan dalam persaingan ini, satu hakikat yang diakui oleh penjajah Inggeris. Maka dengan itu wujud perlindungan dan kedudukan istimewa yang diberi kepada orang Melayu.


Semasa perundingan di antara pemimpin-pemimpin kaum pada 1950’an, persetujuan dicapai bagi melanjutkan hak-hak istimewa Melayu seperti yang terkandung dalam Memorandum Perikatan. Pemimpin-pemimpin bukan Melayu bersedia menerimanya kerana kedudukan orang Melayu dalam ekonomi dan pendidikan mereka jauh ketinggalan, yang memerlukan bantuan-bantuan khusus melalui peruntukan-peruntukan tertentu



Suruhanjaya Reid telah mengambil kira Memorandum Perikatan sebagai yang wajar tetapi setelah menimbangkan hak-hak semua rakyat di bawah demokrasi, mengesyorkan hak-hak istimewa Melayu adalah untuk tempoh lima belas tahun saja. Jelas syor ini tidak adil kepada orang-orang Melayu yang telah berkorban dalam berkongsi kerakyatan dengan penduduk bukan Melayu. Ianya juga tidak realistic kerana untuk satu-satu bangsa menjadi cukup berdaya saing, tiada batasan waktu boleh ditetapkan. Orang Melayu rata-rata termasuk wakil-wakil UMNO menentang keras syor suruhanjaya ini






MCA sendiri bersetuju dengan cadangan asal Perikatan berhubung dengan hak istimewa Melayu diguna pakai iaitu tiada batasan waktu untuknya, sebaliknya ia boleh dikaji semula dari masa ke semasa. Dengan itu lahirlah Fasal 153 dalam Perlembagaan yang memperincikan peruntukan yang berkaitan. Orang-orang Melayu diberi keutamaan dalam empat lapangan: tanah simpanan, kuota untuk penerimaan ke dalam perkhidmatan awam, kuota dalam pengeluaran permit atau lessen untuk menjalankan perniagaan-perniagaan tertentu, dan keutamaan yang berhubung dengan dana pelajaran dan bentuk-bentuk bantuan bagi maksud pendidikan.



Tanah: Simpanan Melayu adalah penerusan dasar sebelum merdeka lagi bagi mempastikan pemilikan orang-orang Melayu tidak terusik. Tetapi luas tanah ini di satu-satu negeri itu hendaklah tidak melebihi tanah yang tebuka untuk semua kaum. Tanah dikekalkan dalam bidang kuasa negeri dan statusnya boleh diubah mengikut persetujuan Exco Negeri tetapi tidak harus melanggar peruntukan Akta Simpanan Tanah Melayu. Hakikatnya banyak dari tanah Melayu terjual bagi tujuan pembangunan tanpa diganti balik.




Perkhidmatan Awam: Wujud kuota dal pengambilan pegawai-pegawai dan kakitangan kerajaan. Buat sekian lama pada jumlah pada masa penjajahan dan selepasnya, jumlah kakitangan Melayu di Bahagian Pertama dalam pentadbiran awam kurang berbanding dengan bukan Melayu. Ia dapat diperbetulkan selepas terdapat lebih ramai anak-anak Melayu lulus peringkat Ijazah. Kerana dominant orang Melayu dalam pentadbiran, ia dipersoalkan oleh orang-orang bukan Melayu yang mahu keadaan ini diubah bagi pengambilan yang sama rata tanpa mempedulikan tradisi orang-orang Melayu dalam pemerintahan.



Permit dan Lesen: Kuota boleh diadakan untuk orang-orang Melayu dalam permohonan permit dan lessen-lsen perniagaan. Ini bagi membolehkan penyertaan mereka yang lebih luas memandangkan mereka adalah terkebelakang dalam perniagaan dan lapangan ekonomi umumnya. Tanpa kuota ini tiada jaminan yang mereka akan beroleh satu bahagian yang adil dan faedah-faedah ekonomi. Tetapi ini tidak bermakna sengaja melakukan diskriminasi terhadap kaum-kaum lain. Sebarang permit atau perniagaan milikan mereka tidak boleh ditarik balik semata-mata untuk dibahagikan kepada orang Melayu. Dengan itu tiada halangan bagi kaum-kaum bukan Melayu untuk menjalankan perniagaan mereka dengan sebebas-bebasnya.




Biasiswa dan dana pelajar: Pemberiannya kepada orang Melayu adalah bagi membolehkan mereka mengejar kaum-kaum lain dalam bidang pendidikan. Tanpa biasiswa dan dana ini, orang-orang Melayu yang rata-rata bependapatanrendah akan terus tercicir dan ditinggalkan oleh kaum-kaum lain di semua peringkat pendidikan. Kesannya akan dirasai pada ekonomi orang Melayu. Di waktu penjajahan, didapati lebih banyak biasiswa dan dana dikeluarkan untuk pelajar-pelajar bukan Melayu. Selepas merdeka. Keadaan menjadi lebih seimbang, tetapi kini biasiswa sebagai satu hak pelajar-pelajar Melayu untuk turut dibuka kepada pelajar-pelajar bukan Melayu.


Pandangan dan Tulisan yang dikeluarkan bukan bagi mengaib , meyinggung atau mefitnah dan tidak boleh ditakrifkan satu penulisan untuk rujukan dan bahan yang boleh dikaitkan untuk mana mana pihak bagi tujuan apa sekalipunDari Penulis Blog Blog

BIDANG-BIDANG KONTRAK SOSIAL

A. Kerakyatan

Seperti yang disebut, sebelum Perang Dunia Yang Kedua orang-orang asing yang berada di Tanah Melayu tidak berhasrat untuk menetap di sini dengan itu tidak imbul soal kerakyatan untuk mereka itu. Hanya segelintir penduduk Cina yang tinggal di negeri-negeri Selat ada taraf kerakyatan iaitu kerakyatan British.






Orang Melayu sebagai penduduk asal tempatan dengan sendirinya menjadi rakyat dalam satu-satu negeri Melayu. Mereka dikenali sebagai rakyat Raja yang tidak memerlukan sebarang pengesahan dokumen atau oeruntukan Perlembagaan. Kerana setiap negeri itu diperintah oleh Raja yang berlainan. Kerana setiap negeri itu diperintah oleh Raja yang berlainan, kerakyatan orang Melayu adalah mengikut satu-satu negeri di mana mereka berada, kesetiaan mereka adalah kepada Raja di negeri mereka itu
.
Dalam keadaan ini mereka merasa bimbang apabila terdengar suara sesetengah orang bukan Melayu yang menuntut kesamaan dengan orang Melayu. Namun rakyat Raja terhad kepada orang-orang Melayu yang memberikan mereka keistimewaan.



Keadaan berubah secara radikal dengan penubuhan Malayan Union ( 1946 ) yang dibuat pertama kalinya mewujudkan satu taraf kerakyatan bagi seluruh negara, tanpa mengira asal keturunan penduduknya. Berasaskan prinsip jus soli dan mengandungi syarat-syarat yang sangat longgar bagi mereka yang lahir di luar negara ( memerlukan 5 tahun saja bermastautin da tanah Melayu ), boleh dikatakan semua orang-orang bukan Melayu layak menjadi rakyat, walaupun tidak mengetahui bahasa Melayu dan kesetiaan mereka kepada negara diragiu. Dengan kekuatan ekonomi mereka berbanding dengan orang-orang Melayu yang rata-rata miskin dan daif, secara berkesannya orang bukan Melayu akan turut menguasai pemerintahan.






Dengan tumbangnya Malayan Union tidak bererti kerakyatan akan dinafikan kepada bukan melayu. Cuma syarat-syarat kerakyatan itu dijadikan lebih ketat, dengan prinsip-prinsip jus soli diketepikan di bawah Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu, 1948. Tempoh bermastautin di dalam negara juga perlu lebih lama untuk layak menjadi rakyat. Dengan itu sejumlah kecil saja orang bukan Melayu berjaya menjadi rakyat. Tetapi syarat-syarat yang ketat ini dilonggarkan semula berikutan perbincangan di antara pemimpin-pemimpin kaum dalam dan cadangan-cadangannya dilaksanakan pada 1952. Walau prinsip yang dipakai hanya separuh jussoli sebahagian besar penduduk bukan Melayu sudah layak menjadi rakyat. Orang Melayu telah membuat konsesi ini demi kerjasama dengan kaum-kaum lain dan tidak kurang kerana tekanan British.

Pasukan Hoki Melayu Dindings tahun 1951 ( Tak Perlu Keling untuk main Hoki)


Tak ada ciri Melayu langsung tapi nak jadi rakyat tanah Melayu


Setelah menang pilihan raya 1955 prinsip jus soli bagi kerakyatan yang ditentang oleh orang-orang Melayu selama ini diterima sebagai sebahagian daripada pakej perundingan di antara pemimpin Perikatan. Orang-orang bukan Melayu yang lahir di tanah Melayu pada Hari Merdeka dan selepasnya secara automatic menjadi rakyat dengan dengan segala hak-haknya dengan syarat pengetahuan Bahasa Melayu yang minimum. Malah bagi segolongan orang-orang bukan Melayu yang berusia, syarat bahasa diketepikan sama sekali. Hasilnya dengan perlaksanaan dasar yang baru, sebahagian besar oarng bukan Melayu diterima menjadi rakyat.

Realiti yang perlu difahami oleh setiap rakyat Malaysia

Berbahas tuntutan kebebasan beragama, sudah tentu melibatkan peruntukan-peruntuk an yang telah ditetapkan oleh perlembagaan Malaysia. Sebagai sebuah negara yang memiliki rakyat yang berbilang etnik dan kepercayaan; perpaduan, integrasi dan amalan toleransi merupakan perkara yang begitu penting untuk dihayati oleh setiap warganya. Justeru, unsur-unsur tradisi dalam perlembagaan (yang terdiri daripada isu bahasa, agama, kedudukan istimewa bumiputera dan kewarganegaraan) merupakan perkara-perkara yang amat dititikberatkan oleh Perlembagaan Malaysia dalam usaha mewujudkan hubungan etnik yang utuh di kalangan rakyat Malaysia. Sebagai contohnya, perkara yang menetapkan Islam sebagai agama bagi persekutuan diimbangi dengan peruntukkan kebebasan bagi setiap rakyat untuk menganut dan mengamalkan apa-apa agama dalam suasana aman dan harmoni. Hal yang sama juga berlaku ke atas perkara yang menetapkan kedudukan istimewa orang Melayu diimbangi oleh peruntukkan bahawa kerajaan tidak boleh melucut, menarik balik atau menyebabkan hak kaum lain terhakis.

Realiti yang perlu difahami oleh setiap rakyat Malaysia mengenai tuntutan hak kebebasan beragama merupakan bukan sahaja semata-mata isu akidah umat Islam, bahkan menggugat integriti yang cuba diwujudkan oleh kerajaan sendiri. Selaku seorang rakyat Malaysia yang menghormati perlembagaan Malaysia, setiap pihak perlu sedar bahawa segala peruntukkan yang termaktub dalam perlembagaan Malaysia sebenarnya sudah memberi hak dan kebebasan kepada semua etnik dan kepercayaan seperti yang termaktub dalam Perkara 8 dalam perlembagaan Malaysia. Jadi, apa lagi yang perlu dituntut, sedangkan hak yang ingin dituntut sebenarnya sudah terbela dan terjaga?

Sebenarnya, dalam berbicara mengenai Perlembagaan Malaysia sebenarnya saya tertarik untuk mengajak semua pihak menghayati konsep kontrak sosial yang pernah wujud dan sedang wujud di Malaysia kini. Menyoroti semula sejarah penggubalan Perlembagaan Malaysia, kita akan akur pada fakta mengenai prinsip jus soli yang cuba diperkenalkan oleh British melalui peruntukkan dalam Malayan Union, yang pernah ditentang oleh rakyat dan Raja-Raja Melayu suatu ketika dahulu. Akhirnya, peruntukkan mengenai keterbukaan dalam kewarganegaraan melalui prinsip jus soli telah terzahir dengan pengisytiharan Persekutuan Tanah Melayu pada 1 Februari 1948, di mana syarat kewarganegaraan dibuka kepada pemohon asing yang bermastautin selama 15 tahun di Tanah Melayu dan mempunyai umur minimum 18 tahun, serta mempunyai pengetahuan Bahasa Melayu yang baik.


Jus soli merupakan sejarah kontrak sosial terawal di Malaysia, di mana satu kompromi telah terhasil. Orang Melayu menerima kehadiran penduduk asing di tanah tumpah darah mereka dan dalam pada masa itu, penduduk asing perlu memahami, belajar dan menghormati kebudayaan orang Melayu. Dan pada penelitian saya, soal agama tidak langsung menjadi satu unsur untuk dipertahankan kerana masyarakat pada masa itu, amat memahami akan kedudukan agama Islam dan keserasiannya dengan orang Melayu, dan warga asing tidak pernah pula dinafikan hak untuk mengamalkan agama masing-masing walaupun diminta untuk memahami dan belajar budaya Melayu. Di sini boleh saya katakan telah tejadi satu kontrak sosial yang adil dan tidak menyentuh sensitiviti mana-mana pihak walaupun bangsa Melayu dan peribumi terpaksa berkongsi tanah, hak dan kuasa dengan orang lain.

Kronologi penting dalam sejarah tanah air ini perlu diketahui, diingati dan difahami oleh setiap rakyat Malaysia agar tidak wujud rasa tidak puas hati dan rasa terzalim oleh Perlembagaan Malaysia. Kontrak sosial di Malaysia dan unsur tradisi dalam Perlembagaan Malaysia telah terwujud sekian lama dan ini perlu dikekalkan demi menjaga kestabilan negara. Walaupun ini bukanlah masa yang tepat untuk menyelongkar kembali lipatan sejarah lama, namun bagi saya setiap rakyat bertanggungjawab menjaga kontrak sosial ini demi menjaga integriti seta menjaga hak dan kebebasan masing-masing. Adalah tidak wajar soal agama menjadi punca keranapan perpaduan di Malaysia, kerana sepatutnya agama menjadi punca perpaduan, lantaran tidak pernah ada paksaan untuk mana-mana rakyat untuk menganut agama lain. Konsep tidak ada paksaan dalam beragama merupakan satu konsep mudah dalam menjaga kepentingan beragama dan menjaga perpaduan serta keutuhan setiap kaum di Malaysia.

NAHKODA MOHD TAIB DALAM KENANGAN

THIS REFORM BLOG STARTS HERE

Ganbar Keluarga Generasi Keempat dan Kelima Nahkoda Mohd Taib Kerajaan Pertama Di Dindings ( Kerajaan Kuala Sepit)

Cicit Nakhkoda Mohd Taib anak dan Cucu Kepada Tok Guru Mahadi Bin Agus Guru Pertama Sekolah Pulau Pangkor


Saya memberi Gambaran Sejarah yang mungkin tidak mahu diingati oleh beberapa Pihak

Jusoli Bagaimana ia muncul

Pada 1956, satu Suruhanjaya Perlembagaan diketuai Lord Reid datang ke Malaya untuk mendrafkan satu perlembagaan untuk satu negara Malaya yang merdeka. Dalam proses itu, UMNO – ketua rakan kongsi Perikatan UMNO-MCA-MIC – diminta untuk bersetuju untuk “suatu kewarganegaraan umum untuk seluruh Persekutuan” yang membenarkan “semua orang (di Malaya) layak menjadi warganegara melalui kelahiran atau memenuhi kelayakan seperti bermastautin, bahasa dan sumpah ketaatan

Pemimpin-pemimpin parti tersebut bersetuju untuk menyelesaikan perbezaan dan bersuara dengan satu kepada Suruhanjaya tersebut. Itulah asal kontrak sosial tersebut di antara pemimpin UMNO dan MCA. MCA bersetuju bahawa hak keistimewaan orang Melayu dilindungi, dan UMNO pula bersetuju bahawa orang CIna dan bukan-Melayu yang lain diberi hak kewarganegaraan dengan lebih mudah dengan prinsip jus soli (kelahiran). Orang Cina juga dibenarkan supaya terus memainkan peranan dominan dalam ekonomi.


Cadangan draf Suruhanjaya Reid telah diterbitkan pada 1957, disemak dan diubah oleh jawatankuasa kerja di Malaya yang terdiri daripada wakil Perikatan, Raja-raja Melayu, dan Kerajaan British dalam mesyuarat di London. Dengan kelahiran Perlembagaan Persekutuan Malaya, Yang Di-Pertuan Agong diberikan tanggungjawab untuk menjaga “kedudukan istimewa orang Melayu” dan juga “hak-hak rasmi komuniti-komuniti yang lain”.

Sebelum penubuhan Persekutuan Malaysia pada 1963, satu lagi proses konsultasi telah dimulakan di Borneo Utara (kini Sabah) dan Sarawak pada 1962. Daripada proses ini muncullah kontrak sosial (dalam laporan Suruhanjaya Cobbold) sama seperti konsensus pada 1956–57. Asas kontrak tersebut seperti dalam memorandum yang dihantar oleh Parti Perikatan bahawa Islam adalah agama rasmi kerajaan, tetapi “tidak akan mengenakan halangan kepada warganegara bukan Islam daripada menganut dan mengamalkan agama masing-masing dan tidak juga bermaksud bahawa kerajaan bukanlah kerajaan sekular”.

Isi-isi Perlembagaan Merdeka telah memberikan rangka kerja untuk Perlembagaan Persekutuan 1963. Perlembagaan Persekutuan ini telah meliputi fasal-fasal tentang hak istimewa orang Melayu, bahasa kebangsaan, dan agama tanpa merampas “hak dan keistimewaan mana-mana individu, permit atau lesen yang diperoleh atau dinikmati atau dipegang olehnya” (Fasal 153). Ia juga telah meliputi “beberapa isu-isu lain yang berkaitan dengan hal-ehwal hubungan orang Melayu dan Cina”.


Dengan kata pendek, Perlembagaan Persekutuan, yang dibentuk pada 1957 dan 1963 melalui perbincangan dan konsensus bapa-bapa kemerdekaan, adalah berdasarkan kontrak sosial yang telah mengasaskan negara ini. Perlembagaan ini “memberikan gambaran terhadap kontrak sosial di antara rakan kongsi yang setaraf yang menjamin kesaksamaan terhadap semua rakyat, tidak mengira kaum atau agama, dalam demokrasi yang pluralis,” kata Dr Ng Kam Weng, Pengarah Kairos Research Centre, dalam artikel di The Star pada 15 November, 2003.

Dalam semangat Kontrak Sosial yang telah diasaskan oleh nenekmoyang kita, tiada kumpulan etnik yang perlu merasakan ianya lebih rendah tarafnya daripada etnik yang lain. Ini telah dijamin oleh Perdana Menteri yang telah berjanji pada hari keputeraan Yang Dipertuan Agong tahun lalu bahawa Kerajaan akan berpegang teguh terhadap kontrak sosial dengan melindungi semua kumpulan etnik daripada segala bentuk penindasan ataupun diskriminasi (The Star, Jun 6, 2004).